การใช้งานดังกล่าวครั้งแรกคือการสังเคราะห์ปรอท(II) คลอไรด์ (กัดกร่อน sublimate) ซึ่งการผลิตจากความร้อนของปรอทไม่ว่าจะด้วยสารส้มและแอมโมเนียมคลอไรด์หรือกรดกำมะถันและโซเดียมคลอไรด์ได้รับการอธิบายเป็นครั้งแรกใน De aluminibus et salibus ("On Alums and Salts" ข้อความภาษาอาหรับในศตวรรษที่ 11 หรือ 12 ซึ่งอ้างถึง Abu ​​Bakr al-Razi อย่างไม่ถูกต้อง และแปลเป็นภาษาละตินในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 12โดย Gerard of Cremona , 1144–1187) การพัฒนาที่สำคัญอีกประการหนึ่งคือการค้นพบโดย pseudo-Geber (ใน De Inventione Veritatis, "ว่าด้วยการค้นพบความจริง" หลัง ค. 1300) โดยการเติมแอมโมเนียมคลอไรด์ลงในกรดไนตริกจะทำให้เกิดตัวทำละลายที่เข้มข้นซึ่งสามารถละลายทองคำได้ (กล่าวคือaqua regia ) แม้ว่าอควารีเจียเป็นส่วนผสมที่ไม่เสถียรซึ่งปล่อยควันที่มีก๊าซ คลอรีน อิสระออกมาอย่างต่อเนื่อง แต่ดูเหมือนว่าก๊าซคลอรีนนี้จะถูกละเลยจนกระทั่งค. ในปี ค.ศ. 1630 เมื่อ Jan Baptist van Helmontนักเคมีและแพทย์ของBrabantianรู้จักธรรมชาติของมันในฐานะสารก๊าซที่แยกจากกัน