ในปี 1715 Edmond Halleyได้เผยแพร่รายชื่อเนบิวลาหกรายการ จำนวนนี้เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องในช่วงศตวรรษ โดยฌอง-ฟิลิปป์ เดอ เชโซได้รวบรวมรายชื่อ 20 รายการ (รวมถึงแปดรายการที่ไม่เคยทราบมาก่อน) ในปี 1746 จากปี 1751 ถึง 1753 Nicolas-Louis de Lacailleได้จัดทำรายการเนบิวลา 42 เนบิวลาจากCape of Good ความหวังซึ่งส่วนใหญ่ไม่เคยรู้จักมาก่อน จากนั้น ชาร์ลส์ เมสซิเยร์ได้รวบรวม "เนบิวลา" 103 รายการ (ปัจจุบันเรียกว่าวัตถุเมสซีเออร์ซึ่งรวมถึงสิ่งที่เป็นที่รู้จักในปัจจุบันว่าเป็นกาแล็กซีด้วย) ในปี ค.ศ. 1781 ความสนใจของเขาคือการตรวจจับดาวหางและวัตถุเหล่านี้อาจถูกเข้าใจผิดว่าเป็นพวกมัน จากนั้นจำนวนเนบิวลาก็เพิ่มขึ้นอย่างมากจากความพยายามของวิลเลียม เฮอร์เชลและแคโรไลน์ เฮอร์เชล น้องสาวของเขา บัญชี รายชื่อ เนบิวลา ใหม่หนึ่งพันดวงและกลุ่มดาวได้รับการตีพิมพ์ในปี พ.ศ. 2329 บัญชีรายการที่สองของหนึ่งพันรายการได้รับการตีพิมพ์ในปี พ.ศ. 2332 และรายการที่สามและรายการสุดท้ายจำนวน 510 รายการปรากฏในปี พ.ศ. 2345 ระหว่างการทำงานส่วนใหญ่ วิลเลียม เฮอร์เชลเชื่อว่า ว่าเนบิวลาเหล่านี้เป็นเพียงกระจุกดาวที่ไม่ได้รับการแก้ไข อย่างไรก็ตาม ในปี ค.ศ. 1790 เขาค้นพบดาวฤกษ์ดวงหนึ่งซึ่งล้อมรอบด้วยความคลุมเครือและสรุปได้ว่านี่คือความคลุมเครือที่แท้จริง แทนที่จะเป็นกระจุกดาวที่อยู่ไกลออกไป