คู่มือการอยู่รอดแนะนำอย่างสม่ำเสมอไม่ให้ดื่มน้ำทะเล บทสรุปของ การเดินทาง ด้วยแพชูชีพ 163 ครั้งประเมินความเสี่ยงต่อการเสียชีวิตที่ 39% สำหรับผู้ที่ดื่มน้ำทะเล เทียบกับ 3% สำหรับผู้ที่ไม่ดื่ม ผลกระทบของการบริโภคน้ำทะเลในหนูช่วยยืนยันผลเสียของการดื่มน้ำทะเลเมื่อขาดน้ำ การล่อลวงให้ดื่มน้ำทะเลเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับชาวเรือที่ใช้น้ำจืดในการจัดหาและไม่สามารถจับน้ำฝนได้เพียงพอสำหรับดื่ม ความคับข้องใจนี้ได้รับการอธิบายอย่างมีชื่อเสียงจากบทประพันธ์ของSamuel Taylor Coleridge เรื่อง The Rime of the Ancient Mariner แม้ว่ามนุษย์จะไม่สามารถอยู่รอดได้ใน น้ำทะเล แต่บางคนอ้างว่ามากถึงสองถ้วยต่อวันโดยผสมกับน้ำจืดในอัตราส่วน 2:3 นั้นไม่ก่อให้เกิดผลเสีย Alain Bombardแพทย์ชาวฝรั่งเศสรอดชีวิตจากการข้ามมหาสมุทรด้วยเรือยางขนาดเล็กของ Zodiak โดยใช้เนื้อปลาดิบเป็นหลัก ซึ่งมีน้ำเป็นส่วนประกอบประมาณ 40% (เช่นเดียวกับเนื้อเยื่อที่มีชีวิตส่วนใหญ่) รวมถึงน้ำทะเลจำนวนเล็กน้อยและวัตถุดิบอื่นๆ ที่เก็บเกี่ยวจากมหาสมุทร การค้นพบของเขาถูกท้าทาย แต่ไม่มีคำอธิบายอื่น ในหนังสือThe Kon-Tiki Expedition ในปี 1948 Thor Heyerdahl ได้รายงานการดื่มน้ำทะเลผสมกับน้ำจืดในอัตราส่วน 2:3 ระหว่างการเดินทางใน ปี1947 ไม่กี่ปีต่อมาวิลเลียม วิลลิส นักผจญภัยอีกคนหนึ่งโดยอ้างว่าได้ดื่มน้ำทะเลสองแก้วและน้ำจืดหนึ่งแก้วต่อวันเป็นเวลา 70 วันโดยไม่มีผลร้ายเมื่อเขาสูญเสียน้ำส่วนหนึ่งไป