หญ้าเริ่มแพร่หลายในอเมริกาตั้งแต่ปี 1870 เป็นต้นมา เมื่อมีการนำต้นไม้จากยุโรปเข้ามามากขึ้น สนาม หญ้าก็เล็กลงเนื่องจากเต็มไปด้วยแปลงดอกไม้ ไม้ยืนต้นประติมากรรม และแหล่งน้ำ ในที่สุดคนร่ำรวยก็เริ่มย้ายออกจากเมืองไปสู่ชุมชนใหม่ในเขตชานเมือง ในปี พ.ศ. 2399 มีการตีพิมพ์หนังสือเกี่ยวกับสถาปัตยกรรมเพื่อประกอบการพัฒนาชานเมืองใหม่ ซึ่งให้ความสำคัญกับการมี สนามหญ้า สำหรับเด็กเล่น และพื้นที่สำหรับปลูกผักและผลไม้ที่ทำให้สนามหญ้ามีความสำคัญทางวัฒนธรรมมากขึ้น Lawns เริ่มปรากฏตัวมากขึ้นในแผนการพัฒนา บทความในนิตยสาร และแค็ตตาล็อก สนามหญ้ามีความเกี่ยวข้องน้อยลงกับการเป็นสัญลักษณ์สถานะแทนที่จะหลีกทางให้กับภูมิทัศน์ที่สวยงาม การปรับปรุงเครื่องตัดหญ้าและการจ่ายน้ำทำให้การแพร่กระจายของวัฒนธรรมสนามหญ้าจากภาคตะวันออกเฉียงเหนือไปยังภาคใต้ซึ่งหญ้าเติบโตได้ไม่ดี เมื่อรวมกับกฎของความล้มเหลวซึ่งกำหนดให้บ้านทุกหลังต้องมีช่องว่าง 30 ฟุตระหว่างโครงสร้างและทางเท้า หมายความว่าสนามหญ้าได้พบสถานที่เฉพาะในย่านชานเมืองแล้ว